Lud od starożytności jest kontrowersyjnym i wewnętrznie sprzecznym pojęciem. Z jednej strony bowiem, lud to suweren, agambenowski „podstawowy podmiot polityczny”.

  Z drugiej zaś lud rozumiany jest jako grupa społeczna, „de facto wykluczona z przestrzeni polityki”. Wobec tego równie niejasne staje się określenie praw, jakie mu przysługują. Arystoteles opowiadał się za politeją, czyli ustrojem politycznym na pograniczu demokracji i oligarchii. Gardził zaś zdegenerowaną samodzielną demokracją z jej utopijną zasadą równości, opartą na rządach „pospólstwa”. Jeśli więc fundamentalnym „założeniem ustroju demokratycznego jest wolność”, to filozof żąda, aby zaprowadzić w nim porządek „przy pomocy praw i innych zarządzeń, żeby przedstawiciele władz ze swego stanowiska zysków ciągnąć nie mogli”.

 Demokracja deliberatywna tę wieloznaczność pojęcia ludu i jego praw poddaje pod publiczną dyskusję. Tym samym stara się wypracować nowe formy obywatelskiego współuczestnictwa. Wyobraźmy sobie teatr jako rodzaj publicznego, obywatelskiego zgromadzenia, którego zasady są jawne. Wtedy będziemy mogli uznać przedstawiany w nim program, strategie perswazyjne i język, którym broni własnej suwerenności, jako formę aktywnego uczestnictwa w budowaniu tejże deliberatywnej demokracji, próbując ją jednocześnie symbolicznie reprezentować i realnie wprowadzać w obieg społeczny.

 Zatem potraktujmy „my lud” jako „my obywatele” a „my teatr” jako performatyw o społecznej sile sprawczej. Zastanówmy się, jaki wariant etyczny, polityczny i estetyczny dla świata proponuje teatr formułowany jako przestrzeń widowiska publicznego zgromadzenia? Jeśli zgodzić się z Gandhim, lud zawsze kieruje się brakiem posłuszeństwa względem niemoralnych państwowych inicjatyw ustawodawczych. Spróbujmy sobie odpowiedzieć na pytanie, jakie formy buntu, społecznej solidarności, debaty politycznej i estetycznej oraz demokratycznej wielości wytwarza Teatr Polski w Bydgoszczy.

 Zapraszamy do uczestnictwa w debacie z udziałem dr Agaty Siwiak, kulturoznawczyni, kuratorki i producentki projektów teatralnych, dr Weroniki Szczawińskiej, reżyserki teatralnej i dramaturżki,  dr. Michała Tabaczyńskiego, eseisty, krytyka i tłumacza oraz Witka Mrozka, krytyka teatralnego i publicysty.  Debata prowadzona będzie przez prof. dr hab. Instytutu PAN, Krystynę Duniec.