26 kwietnia o godz. 11.00 zapraszamy na uroczystość upamiętnienia dr. Leszka Jana Malinowskiego - żołnierza AK, zasłużonego bydgoskiego polonisty, nauczyciela Wyższej Szkoły Pedagogicznej, działacza społecznego, autora, redaktora i wydawcy publikacji poświęconych Wileńszczyźnie.

W programie m. in.:
- sesja okolicznościowa,
- odsłonięcie tablicy pamiątkowej i nadanie imienia Leszka Jana Malinowskiego Pracowni Dziedzictwa Kulturowego Kresów Wschodnich, która powstała na bazie Jego spuścizny,
- spotkanie wspomnieniowe z udziałem przedstawicieli instytucji kultury i społeczności akademickiej, współpracowników i wychowanków.

Leszek Jan Malinowski, ps. Orland, ur. 9 kwietnia 1925 w Wilnie; zm. 6 marca 2010 w Bydgoszczy. Syn Stanisława i Janiny z Bronowskich. Rodzice wywodzili się ze środowiska ziemiańskiego. Żołnierz Armii Krajowej.
Uczył się w Wilnie, początkowo w Szkole im. Tadeusza Czackiego "Dziecko Polskie" i w Szkole oo. Jezuitów, a następnie w Gimnazjum i Liceum im. Króla Zygmunta Augusta. Egzamin dojrzałości zdał w 1942 roku na tajnych kompletach. Podjął studia konspiracyjne na Uniwersytecie Stefana Batorego. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Służył w 3 plutonie 2 kompanii Brygady "Szczerbca". Uczestniczył w walkach o Wilno w ramach operacji "Ostra Brama". Po rozbrojeniu partyzantki wileńskiej został internowany w Miednikach, skąd udało mu się zbiec. Jesienią i zimą ukrywał się w Seminarium Duchownym w Wilnie. W lutym 1945 roku wyjechał do Lublina. Tam kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pełnił jednocześnie obowiązki asystenta w Katedrze Historii Sztuki, uczył też w miejscowej szkole budowlanej.

W latach 1945- 46 był kurierem Komendy Okręgu Wileńskiego AK do sztabu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i organizatorem Komórki Przerzutu Zagrożonych (wielokrotnie przeprowadzał transporty przez granicę, ratując ok. 1000 osób zagrożonych przez NKWD i UB). Od jesieni 1946 roku mieszkał w Bydgoszczy, zmieniwszy częściowo dane personalne. W 1950 roku uzyskał dyplom magistra historii sztuki w Lublinie, a parę miesięcy później - magistra filologii polskiej w Toruniu.
W latach 1947-1977 pracował w Bydgoszczy jako nauczyciel języka polskiego, dyrektor, naczelnik wydziału w Kuratorium i wicekurator. Do partii nie należał i w tamtych latach nie uczestniczył w życiu politycznym. Wykładał też w Studium Nauczycielskim, przekształconym później w Wyższą Szkołę Nauczycielską, a następnie w Wyższą Szkołę Pedagogiczną, w której był zatrudniony do 1995 r. Doktorat uzyskał w 1962 roku i objął stanowisko docenta. Był założycielem i wieloletnim prezesem zarządu Nauczycielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej „Znicz” w Bydgoszczy, członkiem stowarzyszeń naukowych i kulturalnych, m.in. Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, założycielem i wieloletnim prezesem bydgoskiego oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.

Jest autorem ponad 100 publikacji. Redagował i wydawał czasopismo "Wileńskie Rozmaitości" oraz książki w serii Biblioteka Wileńskich Rozmaitości, w tym niezwykle cenną 10 tomową Encyklopedię Wilna i Ziemi Wileńskiej. Opracował i zredagował również 4 tomowy „Słownik Polski walczącej na Kresach Wschodnich” i ok. 40 numerów "Pamiętnika Okręgu Wileńskiego AK". Był pierwszym prezesem Środowiska Wileńsko-Nowogródzkiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Bydgoszczy, następnie przewodniczącym Komisji Historycznej Okręgu Wileńskiego ŚZŻAK oraz członkiem Komisji Historycznej Zarządu Głównego ŚZŻAK.

Odznaczenia:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Krzyż Armii Krajowej,
- Krzyż Partyzancki,
- Medal Wojska.