Grona gniewu

SPEKTAKL

duża scena

czas trwania: 180 min, jedna przerwa

Grona gniewu według Johna Steinbecka

ADAPTACJA

Frank Galati

REŻYSERIA, SCENOGRAFIA, KOSTIUMY

Paweł Wodziński

VIDEO

Mikołaj Walenczykowski

ŚWIATŁA

Michał Głaszczka

INSPICJENT

Mateusz Stebliński

WYSTĘPUJĄ

Grzegorz Artman (Casy), Beata Bandurska (Matka Toma), Paweł L. Gilewski (Mulley, Człowiek z Kalifornii, Burmistrz, Młodzieniec, Policjant), Marian Jaskulski/ Mirosław Guzowski (Dziadek Toma, Szeryf, Pan Wainwright), Alicja Mozga (Babka Toma, Przedstawicielka Komitetu), Roland Nowak (Stryj John), Jerzy Pożarowski (Ivy WIlson, przybyły, Kierownik, Urzędnik Biurowy), Martyna Peszko (Sairy Wilson, Kobieta, Przedstawicielka Komitetu), Małgorzata Trofimiuk (Kobieta, Przedstawicielka Komitetu, Pani Wainwright), Jakub Ulewicz (Ojciec Toma), Piotr Wawer Jr. (Tom Joad), Marcin Zawodziński (Noah - brat Toma, Młody Mężczyzna - Floyd, Ezra Huston, Policjant) oraz Amelia Kasprzak (Dziewczynka), Weronika Okońska (Dziewczynka), Mateusz Prażul (Winfield - brat Toma), Jagoda Szymkiewicz (Ruthie - siostra Toma), Jakub Tobolski (Al - brat Toma), Katarzyna Wojewódzka (Rosasharn - siostra Toma), Jakub Zalewski (Connie Rivers - mąż Rosasharn)

Skąd ta pewność, że świat kroczy drogą postępu? Skąd w ogóle jakakolwiek pewność?

Spektakl Grona gniewu to adaptacja powieści Johna Steinbecka pod tym samym tytułem, w której wszelkie ludzkie i społeczne relacje stają w obliczu ekonomicznie niepewnej egzystencji. Długów wobec banków, eksmisji, pracy bez jakichkolwiek świadczeń socjalnych. Steinbeck utrwalił obraz społeczeństwa coraz silniej rozwarstwionego, zmagającego się z poważnym kryzysem kapitalizmu.

W latach 30. kryzys gospodarczy i zmiany klimatyczne doprowadziły do sytuacji, w której farmerzy z Oklahomy – podobnie jak powieściowa rodzina Joadów – podejmowali dramatyczne decyzje o opuszczeniu swoich gospodarstw w poszukiwaniu zatrudnienia w Kalifornii. Migracje zdesperowanych, przerażonych i głodnych ludzi – to sytuacja, z którą dziś na powrót się oswajamy.

Zestawienie ze sobą Wielkiego Kryzysu i obecnego załamania gospodarki globalnej, w perspektywie podstawowych podziałów społecznych i politycznych, może wykazać pewne podobieństwa. Kryzys finansowy sprzed paru lat ujawnił, w jak dużym stopniu wszelkie światowe powiązania stały się nieczytelne. Paniki na giełdach w 2008 roku, podobnie jak w tzw. czarny czwartek 24 października 1929 roku, nie przewidzieli nawet główni protagoniści. System jest nieprzejrzysty i wszelkie sposoby funkcjonowania w nim mają znamiona niepewności. Wyrazem tego jest coraz większa grupa społeczna zwana prekariatem. Ludzi, którzy się do niej zaliczają łączy niepewna sytuacja egzystencjalna, a dzieli wszystko inne: wykształcenie, zawód, nawet status obywatela. Czy ta, jeszcze nie całkowicie zdefiniowana, prekarna nowoczesność niesie w sobie potencjał zmiany?