Orkiestra Kameralna Capella Bydgostiensis
Kerstin Behnke dyrygent
Daniel Rybicki flet

 Johann Bernhard Bach (1676-1749)  – Uwertura g-moll

Carl Philipp Emanuel Bach  (1714-1788) – Koncert fletowy d-moll WQ 22

Johann Christian Bach (1735-1782) – Symfonia Es-dur op. 9 nr 2

 Bilety do nabycia na www.bilety24.pl, w kasie biletowej FP
oraz w Biurze Podróży „Wakacyjny świat” ul. Magnuszewska 8, Bydgoszcz tel. 52 320 52 29

 Przodkowie Bachów – sławnej  rodziny niemieckich  muzyków osiedli w Turyngii na  początku XVI w. Protoplastą rodu był Veit Bach, węgierski piekarz, który został zmuszony do ucieczki z ojczyzny do Niemiec z powodów prześladowań religijnych (był protestantem). Wielką przyjemność sprawiała mu gra na niedużej cytrze, którą zabierał ze sobą do młyna. Syn Veita, Johannes Bach (zm.  W 1626) był pierwszym profesjonalnym muzykiem w rodzinie, był dudziarzem;  z kolei jego pierwszy prawnuk  – Johann Ambrosius był ojcem Johanna Sebastiana (1685–1750). W ciągu 3 wieków rodzina  Bachów wydała wielu wybitnych kompozytorów, organistów, kantorów, muzyków miejskich, budowniczych organów, stąd  na przykład  w turyńskim Erfurcie  nazwisko Bach stało się synonimem zawodu muzyka. Spis przodków  rodu dokonał  Johann Sebastian, uzupełnił zaś  jego syn Carl Philipp Emanuel,  zawiera on 53 pozycje i odtwarza dzieje oraz  działalność muzyczną  członków rodziny, drzewo genealogiczne  pozwala  też ustalić stopnie pokrewieństwa. Kobiety w rodzinie Bachów również zajmowały się muzykowaniem, mimo że kariera artystyczna kobiet w XVIII wieku napotykała na wiele barier,  to najprawdopodobniej wszystkie córki Bacha śpiewały, niewykluczone również, że grały w zespołach ojca. Wiele dzieł Johanna Sebastiana Bacha zachowało się właśnie dzięki  jego dzieciom. Carl Philipp Emanuel, drugi z jego synów nazywał te zachowane utwory „Archiwum Starego Bacha”.

JOHANN BERNHARD BACH organista, kompozytor. Starszy syn Johanna Aegidiusa (ten z kolei był synem Johanna Hansa),  u którego  Bernhard pobierał początkowe nauki,  następnie przez jakiś czas kształcił się  u Pachelbela. Ewidentnie wybitny organista, gdyż wpierw  objął stanowisko organisty w Erfurcie, potem w Magdeburgu oraz w Eisenach,  także jako klawesynista. Większość jego dorobku muzycznego została utracona, ale wśród ocalałych istnieją cztery wspaniałe suity orkiestrowe. Wiadomym jest, że Johann Sebastian  Bach bardzo cenił jego twórczość, i właśnie Uwerturę (suita)  g-moll  skopiował  i wykonał wraz ze swoją orkiestrą w Lipsku.  Znawcy przedmiotu uważają,  że styl muzyczny  Bernharda jest  podobny do  stylu Telemanna.

JOHANN CHRISTIAN BACH. Dziesiąty, najmłodszy syn Johanna Sebastiana i Anny Magdaleny  (drugiej żony),  zwany Bachem „londyńskim” albo „mediolańskim”.  Po śmierci Starego Bacha , Christianem  zajął się dużo starszy przyrodni brat Carl Philipp Emanuel (z pierwszego małżeństwa) . W  tym czasie, w poł. XVIII w., gdy w Europie mówiło się o „słynnym” Bachu, to właśnie o Christianie, a nie o zapomnianym powoli kantorze z Lipska, którego  postrzegano wówczas  co najwyżej jako ojca i nauczyciela wielkiego syna. Londyńskiego Bacha ceniono w całej Europie,  największe uznanie znalazł jednak  – i ma do dziś – w Anglii i Ameryce. W Londynie  miał własną salę koncertową, zaś zamówienia na dzieła płynęły do niego  zewsząd szerokim strumieniem. Styl jego muzyki, często określany jako galant, wywodzi się z orkiestrowej muzyki baroku oraz przede wszystkim opery. Miał olbrzymi wpływ na muzykę Mozarta. W ostatnich latach życia fortuna jednakże odwróciła się  od Christiana , umarł  w zapomnieniu,  pochowany w Londynie na koszt królowej, pozostawiając  żonie gigantyczne długi do spłacenia.

CARL PHILIPP EMANUEL BACH kompozytor, pianista i klawesynista, drugi z synów Johanna Sebastiana Bacha i jego pierwszej żony Marii Barbary, zwany „berlińskim” lub „hamburskim” Bachem. Urodził się w Weimarze . Studiował prawo w Lipsku i Frankfurcie nad Odrą, jednak od 24 roku życia poświęcił się wyłącznie  muzyce. Przez ok. 30 lat był nadwornym klawesynistą króla Fryderyka II w Berlinie i Poczdamie. Później, od 1768. objął po swym ojcu chrzestnym, Georgu Philippie Telemannie, stanowisko dyrektora w 5 kościołach i kantora w gimnazjum w Hamburgu. Został pochowany w tamtejszym kościele św. Michała – jego grób do dziś jest dostępny dla zwiedzających. Jest autorem prawie 900 utworów. Komponował przede wszystkim koncerty, sonaty i fantazje na klawesyn i fortepian, a także pieśni i symfonie. Przyczynił się do rozbudowy formy sonaty fortepianowej – skomponował ich prawie dwieście. Popularność zdobyła też jego szkoła gry na fortepianie Versuch über die wahre Art das Klavier zu spielen.  W swojej epoce uchodził  za jednego z najlepszych pianistów w Europie. W Niemczech jest najwybitniejszym przedstawicielem stylu dworskiego, zwanego galant oraz   głównym  reprezentantem stylu Sturm und Drang w muzyce,  który cechowała emocjonalność i nawiązania do muzyki ludowej. W porównaniu z monumentalną barokową twórczością ojca, muzyka C.P.E. Bacha charakteryzuje się uproszczeniem form, melodyjnością, a także lekkością i elegancją charakterystyczną dla muzyki francuskiej. Przez współczesnych był poważany bardziej niż ojciec. Jego muzykę fortepianową wysoko cenili Haydn , Mozart i Brahms, podziwiał go Beethoven. Melomani w tym koncercie usłyszą Koncert fletowy d-moll WQ 22 Carla Philippa Emanuela w interpretacji Daniela Rybickiego. Artysta jest absolwentem klasy fletu Jadwigi Kotnowskiej w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (2010). Równocześnie w tym samym roku ukończył studia magisterskie w klasie fletu  Bertena D’Hollandera w Lemmensinstituut – Hogeschool voor Wetenschap & Kunst w Leuven (Belgia), uzyskując tytuł Master of Art. W czasie studiów pobierał regularne lekcje i uczestniczył w kursach wielu czołowych profesorów takich, jak: Robert Winn z Hochschule für Musik – Kolonia, William Bennett z Royal Academy of Music – Londyn, Susan Milan z Royal College of Music – Londyn, Andras Adorjan z München Musikhochschule, Carlo Jans – Luxembourg Conservatoire, Phillip Bernold – Conservatoire National de Musique et de Danse – Lyon. Współpracował z wieloma cenionymi orkiestrami, m.in. Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Belgian Chamber Orchestra, Orkiestrą Agencji ProMusica,  z którymi występował  w najbardziej renomowanych salach koncertowych Europy (Tonhalle w Zurychu, Konzerthaus w Wiedniu, Gewandhaus w Lipsku, Filharmonia Monachijska). Na całokształt jego artystycznej osobowości składają się również uczestnictwa w festiwalach fletowych (Belgian Flute Festival w Brukseli i Antwerpii, British Flute Convention – Manchester oraz Adams Flute Festival – Ittevoort w Holandii), liczne solowe oraz kameralne występy w kraju i za granicą. Od lutego 2012 Daniel Rybicki jest pierwszym flecistą Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Na podium dyrygenckim stanie Kerstin Behnke, pianistka  oraz absolwentka  dyrygentury szkoły wyższej w Belinie. Już w czasie studiów przewodziła licznym przedstawieniom operowym i musicalowym. Po zakończeniu studiów była gościnnym dyrygentem symfoników brandenburskich. Od 2002 kieruje chórem Berliner Cappella, z którym  wspólnie koncertowała m.in. z  Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Pomorskiej. Artystka za najważniejszy cel swej  pracy uważa systematyczne poszerzanie  repertuaru o dzieła wielu kompozytorów z różnych epok.