Bydgoski Festiwal Operowy, do kalendarza muzycznego wszedł w kwietniu 1994 roku. Początkowo miał pomóc w zakończeniu trwającej ponad 20 lat budowy gmachu operowego.

Pierwszy festiwal odbywał się rzeczywiście na budowie: nieotynkowane ściany, publiczność siedząca na składanych krzesłach, kable zwisające z sufitu i wszędzie pełno pyłu. Jednakże takiej atmosfery jak podczas tego pierwszego festiwalu próżno szukać na innych tego typu imprezach. Bydgoszczanie wiedzieli, że byli świadkiem narodzin czegoś bardzo ważnego w kulturze polskiej. Dziś festiwal żyje już własnym życiem, a gmach Opery Nova należy do najnowocześniejszych i najpiękniejszych w Polsce. Położony nad samą Brdą stanowi wizytówkę kulturalną miasta. Przyjeżdżają tu zespoły operowe z całego świata by wymienić słynny szwedzki balet współczesny Cullberg Ballet, Balet Bejarta z Lozanny, zespoły z Kuby, Hiszpanii i wielu innych krajów. Nie dziwi więc fakt, że Bydgoski Festiwal Operowy ściąga do Bydgoszczy sympatyków sztuki operowej z całej Polski. Warto wspomnieć, że Bydgoszcz „operą stoi" przez cały rok gdyż wskaźnik frekwencji na spektaklach należy do najwyższych w Polsce. W repertuarze przeważa tzw. wielki repertuar, który publiczność kocha najbardziej, czyli „Traviata" i „Nabucco" Verdiego czy „Tosca" Pucciniego, ale nie brakuje także pozycji mało znanych, które rzadko wystawiane są przez inne teatry operowe w Polsce. Przykładem może być „Mefistofeles" Arrigo Boito czy „Gioconda" Amilcare Ponchiellego. Jak widać nie bez powodu wybitny krytyk muzyczny Jerzy Waldorff pisał swego czasu, że „Bydgoszcz to prawdziwe zagłębie muzyczne"