"Sztuka integralna Władysława Strzemińskiego" – wykład J. Zagrodzkiego
Janusz Zagrodzki (ur. w 1941 w Warszawie)

Historyk sztuki, krytyk, autor wystaw sztuki współczesnej i tekstów krytycznych, założyciel Galerii Ślad w Łodzi, uczestnik niezależnego ruchu artystycznego oraz ostatnich plenerów osieckich.

Spotkanie z twórczością Katarzyny Kobro oraz Władysława Strzemińskiego ukierunkowało jego główne zainteresowania w dziedzinie sztuki współczesnej. W czasie studiów w Toruniu poznał Józefa Robakowskiego, Antoniego Mikołajczyka i Andrzeja Różyckiego, która to znajomość wpłynęła na jego zainteresowanie fotografią oraz filmem. Wraz z Różyckim i Mikołajczykiem należał do grupy artystycznej Rytm, która istniała równolegle do Zero-61. Pod koniec studiów był kierownikiem artystycznym studenckiego klubu Od Nowa w Toruniu. W 1966 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie podjął pracę w Muzeum Sztuki przygotowując wystawy i stałą galerię.

Wraz z Warsztatem Formy Filmowej przygotowywał filmy o polskiej sztuce awangardowej. Powstały filmy o Tytusie Czyżewskim, Leonie Chwistku, Henryku Stażewskim, Stanisławie Ignacym Witkiewiczu oraz "Kompozycje przestrzenne Katarzyny Kobro, Konstruktywizm polski" (2 części), Żywa Galeria.

W 1978 roku pracując jednocześnie w Muzeum Sztuki w Łodzi założył autorską Galerię Ślad.

W 1974 roku na plenerze w Osiekach wygłosił pierwszy wykład z cyklu "Uwagi o sztuce współczesnej", który traktował o idei sztuki prywatnej. Podsumowaniem tej idei był tekst "Sztuka w obiegu pozamuzealnym" wygłoszony na sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki w 1984 roku. W tekście tym dowodził, że dotychczasowe próby interpretowania miejsc sztuki uległy przewartościowaniu i w związku z tym powinno się szukać odpowiedzi w bezpośrednim kontakcie. Zdecydowanie lepszym miejscem dla sztuki miały się stać mieszkania prywatne, gdzie był bliższy kontakt z kontekstem dzieła.

Wstęp Wolny

Władysław Strzemiński (1893-1952)

Artysta, badacz i nauczyciel akademicki, był pionierem międzynarodowej awangardy. Opracowana przez niego teoria integralności form – unizm, obejmowała całokształt tworów artystycznych, włączając poezję i drukarstwo. Dążył do określenia ścisłych reguł malarskiej poetyki. Wielkie znaczenie przywiązywał do dydaktyki. Poprzez "Teorię widzenia" konsekwentnie prowadził rozważania nad sztuką stając się nauczycielem kilku pokoleń artystów.

Przebieg tragicznych wydarzeń jakie ukształtowały ostatnie lata życia i twórczości Strzemińskiego – bezkompromisowego twórcy, którego w okresie socrealizmu pozbawiono środków do życia, upamiętnił Andrzej Wajda w filmie "Powidoki".