otwarcie wystawy rzeźby Edwarda Zegarlińskiego pt. „…jesteśmy”.

Edward Zegarliński ur. w Gliwicach. W 1975r. ukończył Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy. W latach 70. zajął się snycerstwem i założył Pracownię Snycerską. W tym czasie brał udział w kilku plenerach rzeźbiarskich i wystawach, gdzie otrzymał kilka nagród. W roku 1986 i 1988 w Nowym Yorku pracował jako asystent rzeźbiarza Ernesta Neizvestnego. Zajmował się tam też renowacją dzieł sztuki i wykonywaniem witraży. Po powrocie do Polski otworzył Pracownię Rzemiosła Artystycznego ,w której wykonywał witraże, rzeźby i renowacje. Wykonał kilkadziesiąt witraży do kościołów ,instytucji publicznych i siedzib prywatnych w Polsce, Gruzji, Niemczech i USA. W latach 2003- 2014 stworzył ok.40 rzeźb (głównie w brązie).Swoje prace wystawiał w galeriach w Polsce (Gdańsk, Wrocław, Kraków ,Bydgoszcz) oraz w USA (New York, Raleigh).
W ostatnim okresie wykonywał witraże i rzeźby do kościołów.

Rzeźbiarz w beczce
W starożytnej Grecji żył i tworzył filozof nazywany Diogenesem z Synopy. Ten grecki myśliciel, przedstawiciel szkoły cyników, był, by tak rzec, ekscentrykiem, który mieszkał w beczce i z zaświeconą latarnią w dłoni, w biały dzień, szukał prawdziwego człowieka. Gdy spoglądam na rzeźby Edwarda Zegarlińskiego mam nieodparte wrażenie, że jest on współczesnym twórcą, który nie ma potrzeby dzielenia się swoją twórczością z innymi ludźmi. Wręcz przeciwnie swoje dzieła zamknął on w swojej wewnętrznej „beczce”. Czy jednak postępuje słusznie? A może opisywany przez nas autor powinien rozbić swoją „beczkę” i oznajmić nam, co ma do powiedzenia o współczesnym świecie?
Grzegorz J.Grzmot-Bilski