spotkanie autorskie z ks. Janem Sochoniem pt.„ Człowiek i twórczość” i promocja książki. Czytanie tekstów - Mieczysław Franaszek.

ks. Jan Sochoń – ur. 1953 r. w Wasilkowie, na Podlasiu; profesor filozofii, poeta, krytyk literacki i eseista; biograf i wydawca pism błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki. Kieruje Katedrą Filozofii Kultury na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, wykłada także w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Stale współpracuje z redakcjami różnych czasopism i Polskim Radiem. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, P.E.N. – Clubu, Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu a także innych gremiów naukowych. Jego utwory przetłumaczono na język angielski, francuski, niemiecki, włoski, rosyjski, czeski, serbski, chorwacki, ukraiński; zostały nadto zamieszczone w kilku zagranicznych antologiach. Fascynuje się sztuką romańską, fotografowaniem i muzyką jazzową. Opublikował wiele książek filozoficznych, prac edytorskich oraz tekstów literackich i haseł encyklopedycznych, m.in.: Poszukiwanie literatury (Warszawa 2012); Religia w projekcie postmodernistycznym (Lublin 2012); Nieme współcierpienie. Solilokwia pasyjne ; (Poznań 2013); Jak żyć chrześcijaństwem? (Warszawa 2014); Człowiek i twórczość (Lublin 2016); tomy wierszy Wizerunek (Gdańsk 2013) i Obrót koła (Pelplin 2014). Mieszka w Warszawie. Strona internetowa www.xsochon.pl

Prezentowane szkice rozpoznają, jak w ludzkim doświadczeniu zazębiają się ze sobą, bądź mogą się zazębiać, filozofia, teologia i religia. Łączy je w jedną całość nie tylko osoba autora, lecz coś chyba bardziej istotnego, a mianowicie tradycja chrześcijańskiego stylu życia, chrześcijańskiej filozofii, sztuki i literatury. Ale również przekonanie, że należy otwierać się na wszelkie przejawy twórczej aktywności ludzi i unikać natychmiastowego oceniania tego, co się widzi, albo w czym się uczestniczy. Warto natomiast pozostawać rzetelnym świadkiem Objawienia, na podobieństwo takich myślicieli, jak św. Augustyn, Rajmund Lull, John Henry Newman czy Jacques Maritain.
Dlatego autor stawia zasadnicze pytanie: czy filozofia, literatura i sztuka mogą obejść się bez chrześcijaństwa? I odpowiada: tak, bo ludzka wyobraźnia potrafi wiele; nie mniej jednak byłoby to aktem wielkiej gruboskórności i zapewne szybko stalibyśmy się agnostykami albo wręcz ateistami, którzy co najwyżej starają się przeżywać wzniosłość i otchłań kosmosu, sądząc, że ten naturalistyczny sposób tworzą religię bardziej atrakcyjna od tej, której źródłem i rozstrzygającym punktem odniesienia jest osobowo pojęty Bóg. Dodaje przy tym, że proponowane przez niego interpretacje są w swym końcowym kształcie uzależnione od uprzednio przyjętej i ściśle określonej wizji filozoficznej, wywodzącej się z metafizycznego realizmu. Przypomina, że sama filozofia kultury nie ma jeszcze głęboko utrwalonego statusu naukowego. Dlatego stara się wypracować jej podstawowe zręby, oparte na klasycznej wersji metafizyki i antropologii. Poszukuje istoty ludzkiej twórczości, jako wyrazu osobowego dynamizmu człowieka, otwartego na piękno, dobro i prawdę, poszukującego ostatecznego spełnienia w miłości, będącej niekłamana próbą naśladowania Boskiej miłości – caritas.
wprowadzenie z: ks. Jan Sochoń „Człowiek i twórczość”, Lublin 2016